ΟΡΦΕΑΣ...ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ!

Δεν μπορώ να κρατηθώ και να μη γράψω ακόμα μια μικρή ιστοριούλα .
Για ένα σκύλο που σήμερα με έκανε να κλάψω
Ελισάβετ & Ανίτα να είστε πάντα καλά!!!!

***************************************

Αυτό το ακέφαλο σκυλάκι ειμαι εγώ ο ανώνυμος άγνωστος ασήμαντος σκύλος!

Κανείς δε με κοίταζε για πολλά χρόνια, κανείς δε μου έδινε σημασία.

Δεν έτρωγα φαγητό, δεν έπινα νερό γιατι δεν με άφηναν σε ησυχία.

Ξέρετε αρκετοί άνθρωποι φωνάζουν όταν βλέπουν ένα αδεσποτάκι:

"ααααα, ένας σκύλος!!! Δεν ειναι δυνατό να περπατάνε σκύλοι δίπλα στους ανθρώπους εν έτει 2009"!!!!!!!!

Βεβαια δεν περπατάγαμε δίπλα δίπλα, εγώ περπάταγα πολύ μακριά τους γιατί ήξερα ότι δεν με ήθελαν και δεν με αγάπαγαν αλλά αυτοί και πάλι δεν με ήθελαν. Και όμως αυτοί έτρεχαν κοντά μου, με προλάβαιναν και έτρωγα κάτι κλωτσίτσες που μου έσπαγαν τα κόκκαλα.

Ετσι προτίμησα να πεθάνω απο τη πείνα. Προτίμησα να μη ξαναπλησιάσω άνθρωπο & το φαγητό τους μέχρι να πεθάνω!!!!!

ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΜΑΘΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΡΙΑΣΙΟ. Εμαθα καλα λόγια από τη Μαρκησία,τον Αρη, τη Σακίρα ακόμα και απο το Μπαμπούκο που δεν αγαπάει κανένα, και το Μητσο τον ακοινώνητο! Λεω λοιπόν "ας πάω και εγώ.Τι έχω να χάσω?"

Πρώτη επαφή με Ελισάβετ και Χριστίνα (έτσι μου συστήθηκαν τα κορίτσια).

Με το που με βλέπουν έξω απο τα κάγκελα αρχίζουν τον πανικό.Εγώ γέλαγα πολύ μέσα στη πείνα μου και την εξουθένωσή μου.Γελαγα πολύ ιδίως με την καλή τη κοπελα την Ελισάβετ:

"ααααα,Παναγιά μου,το καημενο, τι θα κάνουμε? Φαγητό, φέρε γρήγορα φαγητό...Και νερό...Γρηγορα νερό....Καλέ βγάλτο γρήγορα φωτογραφία....Πως θα το πιάσουμε???? Αχ..το καημενο τρώει...Φερε και άλλο φαγητό και αλλο...Κροκέτες έχουμε????"

Εφαγα καλα, ηπια νεράκι, γέλασα με τη ψύχη μου και έφυγα...Οπως πάντα φεύγω...

"Αντίο για πάντα κορίτσια" είπα απο μέσα μου.

Ομως το αντίο δεν ήταν παντοντινό. Η Ελισάβετ ξαναγύρισε.Αυτή τη φορά με άλλο κορίτσι την Αννίτα...Μέρες με έψαχναν, ρώταγαν τον κόσμο, γύρισαν τα μαγαζιά, αλώνισαν το Θριάσιο Πεδίο....και μια μέρα νά τες πάλι μπροστά μου....Εκπληκτος ανοιξα τα μάτια μου...

Βούρκωσα και ακουσα την καρδιά μου να σπάει στα δυο!!!!! Και πριν προλάβει το δάκρυ να τρέξει απο τα αδεσποτομάτια μου, μπήκα στο αυτοκίνητο και μετά απο μερικές μέρες,μετά απο κιλα φαγητό και μια σκασμένη κοιλίτσα, βρέθηκα σε ένα κτήμα, με το κολλάρο μου, το φαγητό μου, τα χάδια μου.

ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΟΝΟΜΑ: ΟΡΦΕΑΣ, με λένε ΟΡΦΕΑ και απέκτησα οικογένεια,την ΑΝΝΙΤΑ που αγαπώ οσο τιποτε αλλο το κοσμο!!!! ΑΠΕΚΤΗΣΑ ΟΝΟΜΑ: ΟΡΦΕΑΣ....

Και να μαι τώρα.....Ποιός θα το φανταζόταν οτι εγώ ο ασήμαντος σήμερα θα λεγόμουν ΟΡΦΕΑΣ??