ΣΤΕΙΡΩΣΗ Η ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ

Επειδή στη δημοκρατία καλό ειναι να ακουγονται ολες οι φωνες αναδημοσιευω το παρακάτω δημοσίευμα!
http://earthliberation.blogspot.com/2008/12/blog-post_1207.html

ΣΤΕΙΡΩΜΕΝΑ ΖΩΑ – ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗ ΖΩΗ

Τα τελευταία χρόνια επιχειρείται, τόσο στην πόλη της αθήνας αλλά και στις υπόλοιπες της ελλάδος, ένα εξαιρετικά φιλόδοξο εγχείρημα. Αυτό της μαζικής εξόντωσης –θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και τον όρο γενοκτονία- όλων των σκυλιών και γατιών, αδέσποτων ή μη, μη-ελεγχόμενης γενετικής προέλευσης. Το εγχείρημα στοχεύει σε πόλεις καθαρές από ελεύθερα ζώα –επι του παρόντος σκυλιά και γατιά- αλλά και στην εξάλειψη της πιθανότητας ύπαρξης άλλων τέτοιων ζώων. Μέσω της εξασφάλισης ότι όλα ανεξαιρέτως τα οικόσιτα ζώα θα προέρχονται από ειδικά ελεγχόμενες μονάδες αναπαραγωγής.

Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε την πρόσφατη ιστορική διαδρομή του εν λόγω εγχειρήματος μέχρι την παρούσα τελική –και αποτρόπαια- μορφή. Στα τέλη της της προηγούμενης δεκαετίας έγιναν προσπάθειες να περάσει ένα νομοσχέδιο που προέβλεπε, ανάμεσα σε άλλα, την αιχμαλωσία όλων των αδέσποτων ζώων, τη θανάτωση όσων κρίνονταν επικίνδυνα κατά τη σύλληψη –λες και υπάρχει περίπτωση ένα ζώο να μην αντισταθεί κατά τη συλληψή του- και τον εγκλεισμό των υπολοίπων στα πάλαι ποτέ μπουντρούμια των φιλοζωικών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, μέχρι την υιοθεσία τους ή τη θανατωσή τους.

Μετά από τις –αναμενόμενες;- αντιδράσεις επακολούθησε σιωπή και σπασμωδικές προσπάθειες αντιστροφής του κλίματος, όπως οι –μονίμως άδειες- ταίστρες του δήμ(ι)ου αθηναίων. Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι το 2003 μεθοδεύτηκε προφανώς μια πολύ πιο συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος της ελεύθερης ζωής. Ο νόμος 3170 του 2003 προβλέπει στείρωση όλων των αδέσποτων και όχι θανατωσή τους. Παράλληλα, επιβάλλει την τοποθέτηση τσιπ παρακολούθησης σε όλα τα οικόσιτα ζώα και απαγορεύει την κυκλοφορία ζώων χωρίς συνοδό.

Ο εν λόγω νόμος είχε μερικά σαφή πλεονεκτήματα. Αρχικά αντικατέστησε την απαρχαιωμένη βάρβαρη μέθοδο της θανατικής ποινής με την πιο μοντέρνα και –παρόλη τη φρίκη του άουσβιτς- πιο συναινετική μέθοδο της παλιάς ευγονικής

Κατά δεύτερο λόγο εξασφάλισε τη συναίνεση όλου του συρφετού των επίσημων φιλοζωικών οργανώσεων, αριστερών δημοσιογράφων και των κτηνιάτρων –και όχι μόνο μέσω της άμεσης υπόσχεσης χρήματος από τις τοποθετήσεις τσιπ και τους ευνουχισμούς- οι οποίοι και ανέλαβαν όλη την προπαγάνδα της παλιάς ευγονικής. Και κυρίως με βασικό όπλο του τους ίδιους τους «φιλόζωους» μπορεί πλέον να ελπίζει στη διασπορά του ελέγχου σε όλα ανεξαιρέτως τα ζώα συντροφιάς. Το τσεκούρι του δήμιου δηλαδή αντικαταστάθηκε έντεχνα με το πανόπτικον.

Έτσι, σα να μη μας δίδαξε τίποτε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος, οι φιλοζωικές και οι διάφοροι αιμοσταγείς κτηνίατροι αναλαμβάνουν -ιδίοις χρήμασι;- να μας ενημερώσουν για τα πλεονεκτήματα του ευνουχισμού όχι μόνο για τα αδέσποτα ζώα, αλλά και για τα ίδια τα οικόσιτα ζώα. Έτσι ώστε συντόμως ο καθένας που θέλει να συγκατοικήσει με ένα ζώο να είναι υποχρεωμένος να το αγοράσει από κάποιο ελεγχόμενο σημείο πώλησης (αφού η αναπαραγωγή τους θα επιτρέπεται μόνο στα πλαίσια της παραγωγής, σε ειδικά κέντρα) και επιπρόσθετα το ζώο του να περιορίζεται πλήρως στα στεγανά του ρόλου του, αυτού της συντροφιάς. Στείρο, ελεγμένο, τσιπαρισμένο και πειθήνιο. Πλήρως υποβιβασμένο σε ένα ακόμη εμπόρευμα. Η ιδανική συντροφιά.

Ήδη σε πολλές πολιτείες της β.αμερικής όλα τα ζώα (αδέσποτα δεν υπάρχουν άλλωστε σχεδόν καθόλου) ακρωτηριάζονται δια νόμου από την ηλικία των 6 μηνών, όντας ακόμη σχεδόν μωρά δηλαδή. Το ίδιο ισχύει πρακτικά και σε μεγάλο μέρος της δυτικής κ βόρειας ευρώπης που τα σκυλιά και τα γατιά είναι ως επι το πλείστον προϊόντα αγοραπωλησίας και μόνο και φέρουν όλα τσιπ παρακολούθησης και στερούνται γεννητικών οργάνων – ένας δυσοίωνος συμβολισμός για το άμεσο μέλλον του ανθρώπινου συγκατοικού τους.

Δε μπορεί να διαφύγει της προσοχής μας, η αναπόφευκτη παρομοίωση με τους στείρους μεταλλαγμένους σπόρους της Monsanto που εξαναγκάζουν τον αγρότη τόσο στην αγορά καινούργιων σπόρων κάθε χρονιά, όσο και στην εξαρτησή του από τις πολυεθνικές, αλλά και στην εξάλειψη ντόπιων και παραδοσιακών ποικιλλιών. Καθόλου παράξενο: αφού τόσο οι «φιλόζωοι» όσο και οι γενετιστές των τεράστιων πολυεθνικών τύπου Monsanto, Novartis προπαγανδίζουν το ίδιο ιδεολόγημα της ευγονικής και αμφότεροι δηλώνουν πως κινητρό τους είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής. Μέσω του αφανισμού της.

Αυτή η τελική λύση που προωθείται για τα ζώα της πόλης συμβαδίζει επίσης πλήρως με το ιδεολόγημα του ελέγχου που διέπει τη σχέση ανθρώπου-φυσικού κόσμου. Ιδεολόγημα που αποκαλύφθηκε σε όλη του τη φρίκη στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2007. Τότε αυτό που εκφράστηκε μέσω μεγάλης μερίδας των μμε αλλά και –αναπόφευκτα- διάφορων πληρωμένων ή μη, «ειδικών», ήταν ή άποψη ότι τα δάση καταστρέφονται γιατί δε φροντίζονται. Παρόλο που τα δάση που κάηκαν και καίγονται συχνότερα είναι ακριβώς αυτά που είναι ελεγχόμενα ή στα σχέδια ελέγχου, ενώ αυτά που έχουν παρατηθεί στην ησυχία τους χαίρουν άκρας υγείας, το ιδεολόγημα του ελέγχου, θέλει το φυσικό κόσμο να καταρρέει κάτω από το βάρος της ίδιας του της φύσης με μόνη διέξοδο σωτηρίας την ανθρώπινη παρέμβαση. Απο την αραίωση των δασών της καλιφόρνια, μέχρι την αντικατάσταση του πεύκου με ξενόφερτα είδη, όλα τα σχέδια σωτηρίας προέβλεπαν εξόντωση, έλεγχο και δομική αλλαγή. Κάνοντας κάποιον να αναρωτιέται εύλογα πως και κατάφερε να υπάρχει ζωή τόσα χρόνια πριν την εμφάνιση της επιστήμης γενικά και της βιοτεχνολογίας ειδικά.

Αυτή η προσπάθεια καθολικής κανονικοποίησης της ζωής, απαιτεί την εξόντωση ή την εξημέρωση της άγριας συνθήκης. Ο φυσικός κόσμος καλό είναι να περιορίζεται σε πάρκα, ή περιφραγμένους ελεγχόμενους δρυμούς (ίσως και με είσοδο, όπως δρομολογείται για την προσφάτως καμένη πάρνηθα) και τα ζώα της πόλης αυστηρά περιορισμένα στο ρόλο του οικιακού μπιμπελό. Η άγρια συνθήκη πρέπει να εκριζωθεί, το ζωικό πρέπει να πραγμοποιηθεί (να γίνει δηλαδή προιόν) και να κανονικοποιηθεί. Αυτό είναι το ζητούμενο του ιδεολογήματος του ελέγχου.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΖΩΩΝ
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει ότι σε αναλογία με τα υπουργεία αμύνης (αντί για υπουργεία πολέμου) ή περιβάλλοντος (αντί για λεηλασίας της φύσης) έτσι και η Φιλοζωική Αθηνών π.χ. τελούσε μέχρι και το ΄90 το ρόλο του μπόγια. Αιχμαλώτιζε τα αδέσποτα, τα φυλάκιζε σε άθλιες συνθήκες και τα μετά από 2 μήνες τα σκότωνε. Παράλληλα όμως, έχουν εμφανιστεί δεκάδες άλλες οργανώσεις φιλόζωων που απαρτίζονται από ανθρώπους με ευαισθησίες για τα ζώα. Η εξήγηση για την ενεργή συμμετοχή τους σ΄αυτό το σχέδιο εξόντωσης, θα χρειαστεί μια βαθιά βουτιά στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχοπαθολογίας.

Κομβικό σημείο στην ιδεολογική θωράκιση κάθε φιλόζωου (ή φιλάνθρωπου) είναι ο πόνος και η αποφυγή του. Όπως οι ναζί επικαλέστηκαν τη φιλανθρωπία του πολιτισμένου κόσμου για το πρόγραμμα στείρωσης των διανοητικά καθυστερημένων (αφού αυτοί υπέφεραν και βασανιζόντουσαν οι κακόμοιροι) έτσι και οι φιλόζωοι ευελπιστούν ότι το νυστέρι του χασάπη-κτηνίατρου θα τους σώσει από θέαμα των πατημένων ζώων στο δρόμο ή των παρατημένων σε πλαστικές σακκούλες. Πρόκειται για μια πλήρη αναστροφή της λογικής που παράγεται κυρίως απο ίσα ποσά υποκρισίας και αδυναμίας για οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής. Αντι λοιπόν κάποιος να απαιτήσει εύλογα καλύτερες συνθήκες ζωής για τους διανοητικά καθυστερημένους ή για τα αδέσποτα, θεωρεί τις αιτίες που τους κάνει να δυστυχούν ως φυσικές και αμετάβλητες και προτιμά να τους εξαφανίσει ως συνθήκη, ως ύπαρξη, για να μην πληγώνονται οι ευαισθησίες του.

Παράλληλα υπονοείται ότι η ζωή οφείλει να είναι πλήρως καθαρή από κάθε υποψία πόνου, αίματος, δυστυχίας, πείνας. Μιας ζωής αποστειρωμένης, που δε λερώνει τα χαλιά ούτε ευαίσθητους ψυχισμούς, ενός θανάτου με άλλα λόγια, με ζωικά χαρακτηριστικά. Και δεν είναι τυχαίο που στην υποτιθέμενη δυστυχία (των ομοφυλόφιλων, των τσιγγάνων της Ινδιανάπολις, των διανοητικά καθυστερημένων) στηρίχτηκαν τα περισσότερα μέχρι τώρα σχέδια μαζικής εξόντωσης μέσω ευγονικής.

Επιπρόσθετα, κεντρικό ρόλο στην ψυχολογία πολλών από αυτούς που απαρτίζουν τα φιλο-(ζωικά ή ανθρώπινα) κινήματα είναι η ανάγκη επιβεβαίωσης του ρόλου τους ως σωτήρα. Έτσι, σε πείσμα τόσων και τόσων ζώων που έζησαν και ζουν ευτυχισμένα ελεύθερα στην πόλη, κατασκευάζεται η εικόνα του αδέσποτου με το μονίμως θλιμμένο βλέμα, που λιμοκτονεί και κρυώνει και παρακαλάει τον καθένα να το σπιτώσει (και να το απαλλάξει από τις γενετήσιες ορμές που το τυραννούν). Ούτως η άλλως η ελεύθερη ύπαρξη, κατασυκοφαντείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ο ψευδής Χομπεσιανός μύθος για τους μη-πολιτισμένους ανθρώπους που μαστίζονται από τη σπάνη, όντας διαρκώς στα πρόθυρα της λιμοκτονίας, στη φιλοζωία μεταφράζεται σε αποστεωμένα σκυλιά και γάτες που δεν ξεπερνούν τα δυο χρόνια επιβίωσης στους δρόμους.

Αναμφίβολα, η ζωή ενός αδέσποτου σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι καθόλου εύκολη. Πέρα από την ούτως ή άλλως περιορισμένη ποσότητα τροφής έχουν να αντιμετωπίσουν και όλους τους ανώμαλους (απλούς ιδιώτες ή έμμισθους δημοτικούς υπαλλήλους) που έχουν ως χόμπυ να γεμίζουν δρόμους και πλατείες με δηλητηριασμένη με φυτοφάρμακο τροφή, ή και όσους έχουν μάθει να θεωρούν τα ζώα και το φυσικό κόσμο, ως πράγμα, ως ένα χαμηλού κόστους προιόν ή αντικείμενο προς εκμετάλλευση και είθισται να παρατάνε τα κουτάβια στα σκουπίδια ή να βασανίζουν μεμονωμένα ζώα. Και βεβαίως τους φιλόζωους, που αντι να προσπαθήσουν να αντισταθούν σ΄όλους τους παραπάνω, προτιμούν να συναινέσουν στην εξαλειψή τους.

Οι φιλόζωοι αγνοούν σκυλιά όπως ο σκάμπυ, ο καραμανλής ή ο κανέλος που έζησαν ευτυχισμένα και ελεύθερα μέχρι και 20 ετών. Όπως επίσης και τα αναρίθμητα οικόσιτα σκυλιά που αγάπησαν το δρόμο και την αλητεία όσο και τους ανθρώπους τους, ή τα αδέσποτα που ενώ τους προσφέρθηκε σπίτι υπερασπίστηκαν –με τα ίδια τους τα δόντια- το δικαιωμά τους στην αλητεία.

Η αγάπη είναι άλλωστε αμφιλεγόμενο συναίσθημα. Και πολύ συχνά αναιρεί την ελευθερία και την πιθανότητα αυτονομίας του αντικειμενού της. Περίπτωση δυστυχώς πολύ συχνή στη φιλοζωία.


ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΟΖΩΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΤΗΝΙΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΙΡΩΣΗ
Ποικίλλουν: από καθαρή βλακεία μέχρι ύπουλη ευγονική προπαγάνδα. Παρακάτω παραθέτω κατά γράμμα, απόψεις που εκφράστηκαν από τον κτηνίατρο Κουκουζέλη και τη διευθύντρια του ΚΠΑΖ (Κέντρου Προστασίας Αδέσποτων Ζώων) Ελεν Γουίν θεωρώντας τες αντιπροσωπευτικές.

-Το σεξ για τα ζώα είναι μόνο ορμονική ανάγκη και όχι ευχαρίστηση.
(Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς για τους ανθρώπους, ένα μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης γενικά προέρχεται από ικανοποίηση ορμονικών και βιολογικών καθαρά αναγκών. Το βλέμμα όσων σκυλιών έχω δει επι τω έργω πάντως, μαρτυρά ανείπωτη ευχαρίστηση.)
-Η στείρωση δεν αποτελεί παρέμβαση στη φύση του ζώου.
(Δεν αξίζει σχολιασμού).
-Η στείρωση δεν κάνει ένα ζώο παχύ ή τεμπέλικο.
(Ανεπαίσχυντο ψέμα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ευνουχισμένων ζώων παχαίνουν, χαρακτηρίζονται από μειωμένη επιθυμία για περιπλάνηση και παιχνίδι και από γενική βαρυθυμία. Το ίδιο πάνω κάτω ισχύει και για τους ανθρώπους, οι ευνούχοι ήταν χαρακτηριστικά παχείς, για τους ευνουχισμένους κτηνίατρους δυστυχώς δεν έχουμε επαρκή δεδομένα.)
-Σε 6 χρόνια ένας θηλυκός σκύλος και οι απόγονοί του μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία 67.000 κουταβιών. Σε μόλις 7 χρόνια μια γάτα και τα γατάκια της μπορούν να παραγάγουν 420.000 απογόνους.
(Με άλλα λόγια: θα μας πνίξουν τα ζώα. Κι αναρωτιέται κανείς, πως πολλά ελληνικά νησιά όπου οι γάτες δεν είναι και τόσο υπο διωγμό όπως τα σκυλιά, δεν έχουν πλημμυρίσει εδώ και εκατοντάδες χρόνια από αιλουροειδή. Η βλακεία του άνω επιχειρήματος δεν είναι τόσο στα εξωπραγματικά νούμερα που δίνει, αλλά στο ότι αγνοεί μια βασική περιβαλλοντική αρχή: την προσαρμογή ενός πληθυσμού στους περιορισμούς του περιβάλλοντος. Ένας πληθυσμός δηλαδή αναπτύσσεται όσο του επιτρέπει το περιβάλλον του, τόσο μέσω φυσικών πόρων όσο και φυσικών εχθρών. Γι΄αυτό και στον ελεύθερο φυσικό κόσμο –με ελάχιστες εξαιρέσεις ιδιαίτερα διαταραγμένων περιβαλλόντων- δεν έχουμε ποτέ εκατομμύρια αλεπούδων, ούτε εκατομμύρια λαγών σε μια περιοχή. Με δεδομένη τη δυσκολία εύρεσης τροφής στην πόλη ειδικά για τα σκυλιά, τα περιθώρια ανάπτυξης του πληθυσμού τους είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Άλλωστε πότε είχε κάποια πόλη πρόβλημα υπερβολικού πληθυσμού γατιών ή σκυλιών;)
-Η στείρωση εξαλείφει τη δημιουργία καρκίνου των όρχεων και μειώνει την πιθανότητα καρκίνου του προστάτη.
(Σωστά. Με τον ίδιο τρόπο που ο ακρωτηριασμός του ποδιού εξαλείφει τον κίνδυνο μηνίσκου. Αναμφίβολα στο top 10 των πλέον ηλίθιων επιχειρημάτων όλων των εποχών.
Πάντως μεταξύ άλλων η στείρωση ενδέχεται να προκαλέσει: διάφορες μορφές καρκίνου, ακράτεια, διαταραχές του θυρεοειδή και συμπεριφοριακές διαταραχές που συχνά περιλαμβάνουν πέρα από απάθεια και υπερβολική επιθετικότητα, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα πιο κοινά. Αλλά ΚΑΝΕΙΣ φιλοζωικός σύλλογος δεν τα αναφέρει.)
-Ο σκύλος μου ή η γάτα μου θα είναι καλύτερα κατοικίδια μετά την στείρωση. Μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων … η τάση του ζώου για περιπλάνηση μειώνεται έως και 90%.
(Εχει δηλαδή λιγότερες ανάγκες για βόλτα, δεν πρόκειται να σας φέρει σε αμηχανία μπροστά σε κόσμο με την επίδειξη των σεξουαλικών του ορμών, γενικά θα είναι το τέλειο μπιμπελό. Και ως γνωστόν, η πεμπτουσία της γάτας και του σκύλου, είναι να είναι καλά κατοικίδια. Αν το βαλσαμώνατε βέβαια θα΄ταν ακόμη καλύτερα.
Η ζωή άλλωστε του σκυλιού ή γατιού έχει μόνο οικονομική αξία, ως κατοικίδιο δηλαδή.)

Παράλληλα, στα φιλοζωικά επιχειρήματα υπερ της στείρωσης, εισάγονται έντεχνα και οι περιπτώσεις δικαιολογημένης στείρωσης. Όταν π.χ. ένα θηλυκό ζώο έχει γεννήσει επανειλημμένα, όταν είναι εξασθενημένο ή άρρωστο και μια γέννα είναι πιθανόν να το εξοντώσει, όταν υπάρχει κάποια αναπαραγωγική ασθένεια κτλ Μια εξαίρεση δηλαδή στρεβλώνεται και διογκώνεται ώστε να γίνει κανόνας.
Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι υπάρχουν τρόποι στείρωσης στα σκυλιά, χωρίς τον ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων και χωρίς απώλεια των ορμών τους ή της ικανότητας για ερωτική συνεύρεση. Ωστόσο, στην ελλάδα τουλάχιστον αυτή η μέθοδος δε χρησιμοποιείται παρά σπάνια. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, στείρωση σημαίνει, αφαίρεση των όρχεων ή της μήτρας.
Αυτά που οι φιλοζωικές και οι κτηνίατροι βεβαίως αποφεύγουν να αναρωτηθούν είναι:
-Τι θα γίνει με τα άλλα άγρια ζώα της πόλης, τις κατσαρίδες και τα ποντίκια, άμα μειώσουμε τους φυσικούς εχθρούς τους;
-Αν το αποτρόπαιο σχεδιό τους πετύχει και ο μόνος τρόπος να έχει κάποιος ένα ζώο για συντροφιά, θα είναι να το αγοράσει, σε τι συνθήκες θα ζουν τα ζώα μέχρι να αγοραστούν; Και τι θα συμβαίνει με αυτά που δεν αγοράζονται;



Ο,ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
«Δεν είναι πλέον ανθρώπινα όντα, είναι ζώα. Τουτέστιν, δεν έχουμε να εκτελέσουμε ένα ανθρωπιστικό καθήκον, αλλά ένα χειρουργικό.»
Goebells, απόσπασμα από το ημερολόγιό του, αναφερόμενος σε επίσκεψη σε εβραϊκό γκέττο.

H γκιλοτίνα χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την –ανθρωπιστική- θανάτωση πειραματόζωων, πριν αποτελέσει το σύμβολο μιας νέας εποχής (στο σβέρκο της παλιάς). Η πρώτη λωρίδα παραγωγής, ο πρόδρομος του φορντικού μοντέλου παραγωγής, δεν ήταν στην αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά στα σφαγεία του σικάγο στα τέλη του 19ου αιώνα. Η καλλιέργεια της γης και η εξημέρωση των ζώων, προηγήθηκε της εξημέρωσης της ίδιας την ανθρώπινης φύσης. Και η αγγλία, που πρωτοστάτησε στην τοποθέτηση τσιπ παρακολούθησης σε ζώα, είναι επίσης και η πρώτη χώρα στην οποία τοποθετήθηκε τσιπ παρακολούθησης σε άνθρωπο (σε μια ανήλικη κοπέλα).
Ο φυσικός κόσμος αποτελεί άλλωστε συχνά το παράδειγμα πάνω στο οποίο ορίζεται η ανθρώπινη φύση. Η εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου συνδέθηκε άμεσα με την ευγονική και ο δαρβινισμός ενέπνευσε τον κοινωνικό δαρβινισμό. Τις πρακτικές και τα σαθρά ιδεολογήματα του οποίου αντιγράφει η παρούσα φιλοζωική σταυροφορία εξόντωσης.
«Ένα άουσβιτζ ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτάζει ένα σφαγείο και σκέφτεται:δεν είναι παρά ζώα», είχε γράψει ο Adorno. Όση σκληρότητα δέχονται τα ζώα, τόση θα δεχτούν και τα μέλη της ανθρωπότητας που σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές θα στερηθούν την ανθρωπινή τους ιδιότητα: οι εβραίοι στη ναζιστική γερμανία, οι μαύροι δούλοι και οι αυτόχθονες της αμερικής, οι αβορίγινες στην αυστραλία (οι οποίοι θεωρόντουσαν θηράματα από τους εγγλέζους). Τα παιδιά, οι γυναίκες, οι άστεγοι, οι φτωχοί, οι αντιφρονούντες, οι γενετικά διαφορετικοί, όλοι είναι εν δυνάμει Άλλοι. Άνθρωποι χωρίς την ανθρώπινη ιδιότητα, όντα σε αποκλεισμό, κάτοχοι μόνο της ζωικής τους ιδιότητας.
Η σχέση ανθρώπου-φυσικού κόσμου είναι αμφίδρομη, η επέμβαση σε ένα από τους δυο εταίρους, θα αλλάξει αναπόφευκτα και τον άλλον. Με άλλα λόγια: δε γίνεται να ικανοποιήσουμε το αίτημα της ανθρώπινης ελευθερίας σε ένα φυσικό κόσμο υπο πλήρη έλεγχο και καταναγκασμό. Η ζωή σε μια πόλη όπου οι παραδοσιακοί ζωικοί σύντροφοι του ανθρώπου, οι γάτες και οι σκύλοι, έχουν υποβιβαστεί σε στείρα μπιμπελό, προσφέρει ένα ιδανικό παράδειγμα για την κανονικοποίηση του ανθρώπου.


ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΒΙΟΗΘΙΚΗΣ
Αποτελεί ίσως κοινοτυπία, ότι το έσχατο εμπόρευμα του καπιταλισμού είναι η ίδια η ανθρώπινη συνθήκη, η βιολογική-ζωική δηλαδή ανθρώπινη υπόσταση. Όπως και οποιοδήποτε συζήτηση για τα δικαιώματα των ζώων δε μπορεί παρά να συναντήσει τη συζήτηση για τη «γυμνή» ζωή – δηλαδή την απογυμνωμένη από την πολιτική της υπόσταση ζωή- και τα δικαιωματά της.
Η βιοτεχνολογία δίνει νέες δυνατότητες εισβολής στο ζωικό πεδίο και μεταλλαξής του. Το πατεντάρισμα ζωικών, φυτικών και ανθρώπινων γονιδίων συμβαδίζει με τη μετάλλαξη των οργανισμών σύμφωνα με τις επιταγές της αγοράς. Και η δοξασία που στηρίζει ηθικά όλη αυτή τη συσσώρευση ζωικότητας στα εργαστήρια και της μεταχειρισής της ως προιόν, είναι ότι η ανθρώπινη παρέμβαση παράγει καλύτερη, πιο λειτουργική ζωή.
Όταν ο κτηνίατρος κουκουζέλης υποστηρίζει ότι με τη στείρωση εξαλείφονται «το άγχος και οι κίνδυνοι της εγκυμοσύνης και της γέννας» και η φιλοζωική χαλανδρίου διατείνεται, κανοντάς μας να ανατριχιάσουμε, ότι «η στείρωση των ζώων είναι προς όφελος τους… γάτες-σκύλοι στο χωριό, επίσης δικαιούνται τη στείρωση», ή δασολόγοι ευαγγελίζονται ορθολογικοποιημένα μεσογειακά δάση με κέδρους, βρωμοκαρυδιές και ευκάλυπτους αντί για πεύκα και έλατα, ουσιαστικά αναμασούν την κυρίαρχη υπόσχεση της βιοτεχνολογίας. Ότι η επιστημονική παρέμβαση θα απαλλάξει τη ζωή από τα λάθη και τους ανορθολογισμούς της φύσης (σεξ και εγκυμοσύνη π.χ.), θα την κάνει πιο ασφαλή, πιο λειτουργική. Απαλλαγμένη από τα άχρηστα ζωικά της βάρη, θα εξυψωθεί στη σφαίρα του πραγματικού, της αγοράς με άλλα λόγια.
Με την ίδια ευκολία που ένας συρφετός από φιλόζωους, κτηνίατρους και αριστερούς δημοσιογράφους (βλ. ελευθεροτυπία) αποφασίζει ότι για τα γατιά και τα σκυλιά η ικανότητα αναπαραγωγής είναι ένα βάρος από το οποίο οφείλουμε να τα απαλλάξουμε, η εξουσία αποκτά πρόσβαση και λόγο για τις προσωπικές μας συνήθειες και τη βιολογική μας υπόσταση – το κάπνισμα απαγορεύεται, αμφιλεγόμενοι εμβολιασμοί, όπως αυτός για τον HPV, επιβάλλονται, οι οποιεσδήποτε γενετικές ατέλειες ανιχνεύονται και οι φορείς τους αποκλείονται, οι αποκλίνουσες συμπεριφορές κανονικοποιούνται σε ιδρύματα και ψυχιατρεία
Η «γυμνή» ζωή, εκτίθεται στα διψασμένα για πορνογραφία βλέμματα των επιστημόνων στα εργαστήρια. Και μετατρεπόμενη σε κάτι που μπορεί να αγοραστεί και να πουληθεί, χάνει την ίδια τη ζωικοτητά της. Και η συζήτηση για τα δικαιώματα τόσο των ζώων, όσο και της ζωής χωρίς πολιτική υπόσταση, δεν έχει πλέον παρά ένα θέμα: το δικαίωμα της ίδιας της ύπαρξης της ζωικότητας, ως φυσικής συνθήκης.


ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ, ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ
Το πώς άξαφνα η συντριπτική πλειοψηφία των φιλοζωικών φορέων και ένα μεγάλο μέρος της «προοδευτικής» δημοσιογραφίας, στηρίζει με τόσο πάθος ένα κατεξοχήν ναζιστικό ιδεολόγημα γεννά πολλά ερωτήματα. Και δίνει την εντύπωση πληρωμένων απόψεων και μυστικών συμφωνιών. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι μάλλον αρκετά πιο περίπλοκα. Αναμφίβολα ένα μέρος των απόψεων είναι κατευθυνόμενες ή πληρωμένες –έμμεσα ή άμεσα. Τα οικονομικά οφέλη άλλωστε από τις χειρουργικές επεμβάσεις αλλά κυρίως από την προοπτική της πώλησης ως μόνη μέθοδο απόκτησης οικόσιτου ζώου είναι πραγματικά τεράστια. Και το ηθικό ανάστημα του ιατρικού κόσμου που νομιμοποιεί την ευγονική, έχει ιστορικά αποδειχτεί εξαιρετικά μικρό σε σχέση με το αυτό μιας παχυλής –και αφορολόγητης- αμοιβής.
Αλλά βέβαια δεν απαιτείται καν ο πειθαναγκασμός ή χρηματισμός για την επίτευξη μιας ομοφωνίας. Όπως και σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις κυριαρχίας ενός ιδεολογήματος, οι τεχνικές είναι πολύ πιο εκλεπτυσμένες. Αρχικά χρειάζονται μερικοί επιστήμονες να υπερασπιστούν το ιδεολόγημα και μερικοί οργανισμοί που θα αποφασίσουν να χρηματοδοτήσουν την έρευνά του και κυρίως να μην χρηματοδοτήσουν κάθε αντίθετη έρευνα. Έτσι, ελαχιστοποιείται ο αριθμός αυτών που θα ρισκάρουν χρήματα και κύρος για να υποστηρίξουν την αντίθετη άποψη. Και κάθε ιδεολόγημα, έχει και τη δικιά του αδράνεια (κάτι σαν θέληση για επιβίωση έναντι των άλλων ιδεολογημάτων[3]) και όταν εγκαθιδρυθεί ως κυρίαρχη ιδεολογία οι άνθρωποι –συμπεριλαμβανομένων και των επιστημόνων- τείνουν να το παίρνουν ως δεδομένο. Μ΄αυτόν τον τρόπο κατέφεραν και επιβίωσαν αναρίθμητα μυθεύματα στην ιστορία της φιλοσοφικής και επιστημονικής σκέψης.
Για παράδειγμα: ένας αδικαιολόγητα μεγάλος αριθμός επιφανών γιατρών και με πλήθος δημοσιεύσεων μάλιστα, διαβεβαίωνε, καθ΄όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ότι ο αυνανισμός είναι η κύρια αιτία αναρίθμητων εκφυλιστικών ασθενειών, οστεοπόρωσης, ραχίτιδας, φυματίωσης, τύφλωσης ακόμα και θανάτου. Κάτι τόσο παράλογο και εύκολα διαψεύσιμο από την καθημερινή εμπειρία, κατάφερε να επιβιώσει ως κυρίαρχη ιατρική άποψη για σχεδόν 100 χρόνια, στην εποχή του διαφωτισμού. Ίσως κάποιοι εκ των επιφανών αυτών επιστημόνων, να είχαν το ιδεολογικό κίνητρο του ελέγχου της σεξουαλικότητας. Αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό αράδιαζε αυτά τα βρωμερά ψέματα λειτουργώντας απλά με ασφάλεια στα στεγανά της κατεστημένης ιατρικής άποψης.
Όσον αφορά τους κτηνίατρους πιο συγκεκριμένα, έχει ενδιαφέρον να αναλύσουμε μια άλλη, εξαιρετικά αμφιλεγόμενη, συναίνεση. Αυτή του ότι η καλύτερη και πιο ταιριαστή τροφή για τα σκυλιά και τα γατιά είναι η βιομηχανικά παρασκευασμένη ξηρά τροφή. Και όχι μόνο αυτό αλλά τα παραδοσιακά σπιτικά αποφάγια, κόκκαλα και ψάρια είναι μάλιστα επικίνδυνα. Ενάντια σε κάθε λογική, οι κτηνίατροι σύσσωμοι υποστηρίζουν ότι για χιλιάδες χρόνια τα ζώα τρέφονταν λάθος (είναι να απορείς που υπάρχουν ακόμη ζώα) και μάλιστα τις σωστές απαντήσεις τις έχει η κατεξοχήν ένοχη για διατροφικά σκάνδαλα, βιομηχανία. Παρά τα αναρίθμητα προβλήματα που προκαλούνται στα ζώα από την ξηρά τροφή (ουρολογικά προβλήματα στα γατιά, απώλεια δοντιών στα σκυλιά, αρθριτικά κτλ), παρά τα εκατοντάδες χιλιάδες οικόσιτων ζώων που πεθάναν τα τελευταία 10 χρόνια στην αμερική από την –εμπλουτισμένη με μελανίνη- ξηρά τροφή, οι κτηνίατροι συνεχίζουν να εμμένουν σ΄αυτή την άποψη.
Ο κτηνίατρος όμως δεν είναι και διαιτολόγος, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ένας κτηνίατρος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Και όταν όλα τα διατροφικά συνέδρια στα οποία καλείται να συμμετάσχει, διοργανώνονται από την Purina π.χ. ή τη Friskies και όταν διάφορα δώρα και «δωρεάν δείγματα» διακινούνται στα πλαίσια της επιστημονικής δεοντολογίας, γιατί κάποιος κτηνίατρος να ρισκάρει το κύρος του υποστηρίζοντας κάτι αντίθετο; Τα δικά του σκυλιά βέβαια, αν έχει, θα τα ταΐσει με μαγειρεμένο φαγητό ή αποφάγια.
Η επιστημονική –άρα και αυτομάτως- έγκυρη προπαγάνδα βρίσκει στις ιδιαιτερότητες της φιλοζωικής ψυχοπαθολογίας πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία της παρούσας ευγονικής σταυροφορίας. Που παρασέρνει στη δολοφονική της αποστολή και ανθρώπους με ένα κάπως συγκεχυμένο και γενικό ενδιαφέρον για το θέμα των ζώων. Όταν βομβαρδίζεσαι από παντού με μια προπαγάνδα που τη συνυπογράφουν τόσο οι φιλόζωοι όσο και μεγάλο μέρος των επιστημόνων δε μπορείς παρά να συμφωνήσεις. Ας αγωνιστούμε λοιπόν για να χαρίσουμε στα κακόμοιρα τα ζώα το θείο δώρο του χειρουργικού νυστεριού.


ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ
Αντίθετα με τα γατιά, που ευτυχώς για διάφορους λόγους αιχμαλωτίζονται πιο δύσκολα, τα σκυλιά αντιμετωπίζουν πολύ πιο άμεσο κίνδυνο εξαφανισής τους ως είδος και αντικαταστασής τους με στείρα καθαρόαιμα εργαστηριακά κατασκευάσματα. Η αθήνα, απαλλαγμένη από τα αδέσποτα που μας συντρόφεψαν σε τόσες βόλτες, απάλυναν τόσες μοναξιές ηλικιωμένων ανθρώπων και ομόρφυναν τις περιπλανήσεις μας, που ενέπνευσαν τόσες όμορφες ιστορίες και μύθους στο αστικό πεδίο, θα βάλει πλώρη για περαιτέρω αποστείρωση. Το επιτυχημένο παράδειγμα της εξόντωσης ενός είδους θα δώσει έμπνευση για την εκκαθάριση από τους φτωχούς μετανάστες, τα πρεζάκια, τους καταληψίες, από όσους επιμένουν ακόμη να περιπλανούνται ελεύθεροι. Το ναζιστικό ιδεολόγημα της καθαρότητας, που εξόντωσε πάνω από 10 εκατομμύρια ανθρώπων στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, θριαμβεύοντας θα δημιουργήσει μια πόλη εφιαλτική, αποστειρωμένη, εχθρική για τη ζωή. Φτιαγμένη μόνο για εμπορεύματα και όχι για ανθρώπους.
Το μοναδικό μας όπλο απέναντι σ΄αυτή την αναβίωση του ναζισμού, είναι ότι αυτή η επιχείρηση από τη φύση της δε μπορεί να κρατηθεί κρυφή. Είναι δηλαδή αναγκασμένη να απαντήσει και να αποκαλυφθεί σε μια δημόσια διαδικασία κριτικής. Η δημοσιοποίηση του θέματος με άλλα λόγια, τόσο μέσω εκδηλώσεων, όσο και μέσω κειμένων και ηλεκτρονικών αναρτήσεων, αποστολής μέηλ στις διευθύνσεις φιλοζωικών οργανώσεων και κτηνιάτρων, θα εξαναγκάσει την ευγονική ιδεολογία να αποκαλύψει τους στόχους της.
Άλλωστε, σε αντίθεση με τις εκάστοτε δημοτικές επιχειρήσεις δηλητηρίασης (φολιάσματος), τα αδέσποτα αιχμαλωτίζονται με διαδικασίες νόμιμες, άρα φανερές και άμεσα αναστρέψιμες. Και για να μην ξεχνιόμαστε, τα βανάκια από τους φιλόζωους μπόγιες έχουν λάστιχα που όπως όλα τα λάστιχα υπόκεινται σε διαδικασίες (δολιο)φθοράς και οι ίδιοι οι μπόγιες έχουν σωματικές ακεραιότητες που είναι συμφέρον τους να προφυλάξουν. Όσο για τις φιλοζωικές και τους κτηνίατρους προπαγανδιστές της ευγονικής, έχουν γραφεία και σπίτια που δεν είναι όλα τους ασφαλισμένα.
Αν η μοίρα που επιφυλάσσει η εποχή μας στον «καλύτερο φίλο του ανθρώπου» είναι η εξοντωσή του ως είδος, ποια θα είναι άραγε η μοίρα για τον ίδιο τον άνθρωπο;