ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΕΣΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΙΤΣΑ

Αναδημοσίευση από το ourdogs.gr!!!

25 Απρ 2009, 02:51

Γραφτήκαμε με τον άντρα μου στο καταπληκτικό forum σας πριν 1 εβδομάδα, Μ. Πέμπτη βράδυ, όταν φτάνοντας στα Πολιτικά Ευβοίας για Πάσχα βρήκαμε μια ψυχή να σέρνεται ετοιμοθάνατη, σκελετωμένη στην άκρη του κατασκότεινου επαρχιακού δρόμου…

Δεν αντέξαμε να την αφήσουμε να ακολουθήσει τη μοίρα που κάποιοι είχαν αποφασίσει για εκείνη. Την είπαμε Πατσαβούρα. Ήταν τρομαγμένη και λίγο επιφυλακτική μαζί μας, αλλά μπήκε αδιαμαρτύρητα σ’ ένα χαρτόκουτο και φτάσαμε στο εξοχικό. Της βάλαμε φαγητό, το μύριζε, το πάλευε, αλλά ήταν αδύνατον να φάει έστω και μια μπουκιά.

Μ. Παρασκευή πρωί βρήκαμε έναν κτηνίατρο στα Ψαχνά, που είχε την καλοσύνη να πάει στο ιατρείο του και να δει το ταλαίπωρο ζωάκι. Μας είπε ότι είναι Κανίς, είναι 3-4 ετών και δεν φάνηκε πολύ αισιόδοξος όταν την έβαλε στη ζυγαριά και διαπίστωσε ότι ζύγιζε 1,5 κιλό… Της πήρε αίμα να κάνει τεστ για 4 σοβαρές αρρώστιες (τύφο, μόρβα και κάποια άλλα που δεν ξέρω) και όσο περιμέναμε τα αποτελέσματα εξέτασε το στόμα της, το οποίο ήταν μια πληγή σκέτη.

Όταν 20 λεπτά μετά βγήκαν αρνητικά όλα τα τεστ δεν το πίστευε κανείς μας: το ζωάκι δεν είχε καμία από αυτές τις αρρώστιες! Αποφασίσαμε ότι η Πατσαβούρα ΘΑ ΖΗΣΕΙ. Την κούρεψε πρόχειρα και την ψέκασε, γιατί ήταν σαν αφάνα, δεν μπορούσε ούτε να δει από τα μαλλιά και είχε μαζέψει όσα τσιμπούρια κυκλοφορούσαν σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων. Επικεντρωθήκαμε στο στόμα, η γλώσσα της ήταν πολύ σοβαρά μολυσμένη. Της έκανε διάφορες ενέσεις, αντιβιοτικά, ούτε που θυμάμαι, πήραμε μια σακούλα φάρμακα και γυρίσαμε στα Πολιτικά, ελπίζοντας…

Μ. Σάββατο, άρχισε να χαζο-τρώει καταπίνοντας αμάσητες μπουκιές κρεατάκι και γιαούρτι.

Την Κυριακή έτρεχε χαρούμενη γύρω-γύρω από όλους τους καλεσμένους του Πασχαλινού τραπεζιού! Έφαγε 2 πιάτα λιωμένο αρνί εκείνη τη μέρα! Τρίτη πρωί μπήκε μόνη της στο αυτοκίνητο χαρούμενη, ξάπλωσε στα πόδια μου και κάπως έτσι γυρίσαμε στην Αθήνα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, αφού βολεύτηκε στο καινούριο της σπίτι και έφαγε καλά-καλά, προσέξαμε ότι κάτι κρεμόταν από το στοματάκι της και πηγαίνοντας να την σκουπίσουμε είδαμε ότι ήταν ένα κομμάτι από τη γλώσσα της…

Τετάρτη μετά το γραφείο την πήγαμε σε μια γιατρό που μας σύστησαν για πολύ δύσκολα περιστατικά βασανισμένων ζώων. Εμείς έχουμε μια κτηνίατρο στη γειτονιά που πηγαίνουμε τις 2 γάτες μας (αδέσποτες τις μαζέψαμε κι αυτές τις φουκαριάρες), αλλά εδώ χρειαζόμασταν την εμπειρία ενός ανθρώπου που έχουν δεν πολλά τα μάτια του. Τη ζύγισε και πανηγυρίσαμε όλοι μαζί το γεγονός ότι έφτασε 2,2 κιλά σε μόλις 6 μέρες! Και τότε της άνοιξε το στόμα και διαπίστωσε ότι η γλώσσα της είχε αρχίσει να σαπίζει. Αυτό που είχαμε δει την προηγούμενη μέρα ήταν νεκρός ιστός που απλά της έπεφτε από το στόμα. Είχαμε όμως αποφασίσει ότι η Πατσαβούρα ΘΑ ΖΗΣΕΙ.

Η γιατρός της έβαλε ορό για να ενυδατωθεί (παρόλο που το ζωάκι έχει βρει τρόπο να τρώει το λιωμένο φαγητό αμάσητο, η κατεστραμμένη γλωσσίτσα της δεν της επιτρέπει να πιει νερό), και της πήρε αίμα για να διαπιστώσει σε τι κατάσταση βρίσκονται τα ζωτικά της όργανα και για να εξακριβώσει αν η τοξική ουσία που της κατέστρεφε τη γλώσσα είχε περάσει στο υπόλοιπο σώμα της.

Στο μεταξύ η Πατσαβούρα μας μέσα στην καλή χαρά, τρώει το κοτοπουλάκι της, κατουριέται από τη χαρά της (κυριολεκτικά) μόλις με δει και ζει για να κοιμάται στην αγκαλιά μου, να της χαϊδεύω το κεφαλάκι και να της μιλάω τρυφερά.

Χθες το βράδυ μάθαμε από τις αιματολογικές εξετάσεις ότι η τοξική ουσία έχει προσβάλει τον μυελό τον οστών και της καταστρέφει σιγά-σιγά το αίμα.

Σήμερα η γιατρός (που είναι ο πιο απίθανος άνθρωπος που έχουμε γνωρίσει και κλαίει μέσα της σιωπηλά για τη σκληρή μοίρα αυτού του ζώου αλλά δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να παλεύει μαζί μας) της έκανε μια επέμβαση στη γλωσσίτσα, που τη βρήκε μάλιστα κάπως καλύτερα, αλλά μας εξήγησε ότι το στόμα είναι το λιγότερο που πρέπει να μας ανησυχεί αυτή τη στιγμή. Ξεκινήσαμε μια εξειδικευμένη αγωγή μήπως καταφέρουμε να αφυπνίσουμε τον μυελό των οστών και αναστρέψουμε την κατάσταση.

Στο μεταξύ η Πατσαβούρα μας είναι τόσο ευτυχισμένη και ζωηρή που δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις τη μεγάλη ψυχή αυτού του ζώου, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι…

Σε 10 μέρες θα κάνουμε ξανά αιματολογικές εξετάσεις να δούμε αν η αγωγή που κάνουμε θα μας φέρει κάποιο ελπιδοφόρο αποτέλεσμα. Μέχρι τότε, σας παρακαλώ όλους να προσευχηθείτε μαζί μας. Η Πατσαβούρα είναι μαχητής και πρέπει ΝΑ ΖΗΣΕΙ.

05 Μάιος 2009, 23:21

Ξέρω ότι πολλοί περιμένετε μαζί μας με αγωνία τα αποτελέσματα, αλλά για να μην παρατείνω άδικα την αναμονή θα τα έχουμε την Πέμπτη το πρωί, γιατί χθες συνέβη ένα έκτακτο περιστατικό στο γιατρό και δεν μπόρεσε να τη δει και πήγαμε σήμερα.

Η γλώσσα μας είναι στα ίδια (πάντως όχι χειρότερα), αλλά μας ξαναεξήγησε ότι πρέπει να λύσουμε το άλλο πρόβλημά μας πρώτα και μετά - πρώτα ο Θεός - να κάνουμε ξανά εγχείρηση στη γλώσσα. Στην κατάσταση που είναι το αίμα της δεν μπορεί να αντέξει ολική νάρκωση, αλλά η γλώσσα είναι και το τελευταίο που θα πρέπει να μας ανησυχεί...

Τα "καλά" σενάρια που περιμένουμε είναι από βελτίωση στους δείκτες, μέχρι σταθεροποίηση, μέχρι ακόμα-ακόμα και μικρή επιδείνωση, γιατί όλα αυτά τα ενδεχόμενα σημαίνουν ότι ο μυελός των οστών παράγει αίμα, έστω και λίγο ή κακό... Μεγάλη επιδείνωση στους δείκτες σημαίνει ότι έχει απλαστική αναιμία, δεν παράγει δηλαδή καθόλου αίμα και μόνο "τρώει μόνο από τα έτοιμα", τα οποία κάποια στιγμή θα τελειώσουν.

Το γεγονός ότι είναι αρκετά ζωηρή και ορεξάτη μας είπε ότι σε αυτή τη φάση δεν είναι ένδειξη για το αν έχει βελτιωθεί το αίμα της, γιατί πρέπει να πέσουν οι δείκτες από ένα σημείο και κάτω για να αρχίσει να δείχνει ξεκάθαρα κάποια κόπωση. Είναι πολύ σοβαρό αυτό που έχει η καρδούλα μου, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν άντεξα να ρωτήσω τι γίνεται αν δεν έχουμε καλά αποτελέσματα την Πέμπτη.

Στη θετική πλευρά, το κοριτσάκι μας πήρε άλλα 500 γρ. και τώρα ζυγίζουμε επισήμως και με υπερηφάνεια 2.700! Τρώμε τα δεκάδες φάρμακά μας με λαιμαργία πρωί-βράδυ και κάνουμε πολλά-πολλά-πολλά (ΠΟΛΛΑ) κακάκια. Σήμερα ανακαλύψαμε το μοναδικό στο είδος του "ανάσκελο κατούρημα"... Όταν γυρνάω από το γραφείο δεν προλαβαίνει και να κατουρηθεί από τη χαρά και να γυρίσει για χάιδεμα κοιλιάς και η λύση που βρήκε είναι μια: γυρνάμε ανάσκελα για χάιδεμα και ταυτοχρόνως κάνουμε τσίσα σα σιντριβάνι και λερωνόμαστε παντού, πέφτει πάνω στην κοιλιά μας, στα πόδια μας, παντού...

06 Μάιος 2009, 20:49

Η ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΙΤΣΑ ΜΑΣ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!

Δεν μπορώ να σας γράψω τώρα περισσότερα γιατί μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο με τη γιατρό πριν 5 λεπτά και είμαι πάρα πολύ συγκινημένη, τρέμουν τα πόδια μου, μόλις ηρεμήσω λίγο θα σας γράψω όοοοολες τις καλές μας λεπτομέρειες!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ για τις προσευχές σας.

07 Μάιος 2009, 00:33

Ήθελα τόσο πολύ να μοιραστώ τη χαρά μαζί σας, που ξέρω ότι σας άφησα με τη γλύκα… Αλλά έπρεπε πρώτα να συνέλθω και μετά να κάνουμε την τελετή φαγητού…

Τελετή φαγητού = αντιβίωση με τη σύριγγα, φάρμακα στις πρώτες 3 μπουκιές, φτύνουμε 1-2 χάπια, ξανά προσπάθεια με άλλες μπουκιές, αφού τελικά τα καταπιεί βάζουμε το «κυρίως γεύμα» και αρχίζει η παρακολούθηση την ώρα που τρώει γιατί κολλάει το φαγητό στο στόμα, ξεκόλλημα της τροφής που κόλλησε με σύριγγα και νερό (αλλιώς ξύνει σα τρελή το στόμα της στο πλάι και ματώνει), συγκέντρωση του φαγητού που μένει στο πιάτο σε βουναλάκια για να μπορεί να τα «δαγκώσει» πιο εύκολα αφού δε χρησιμοποιεί τη γλώσσα, επανασυγκέντρωση σε βουναλάκια μέχρι να μείνουν λίγα ριζάκια μόνο στο πιάτο. Μετά μάζεμα, σφουγγάρισμα της κουζίνας να μαζευτεί η Χιροσίμα και να μην της μυρίζει άλλο φαγητό, πλένουμε τα μουτράκια μας με ζεστή πετσετούλα (βουτάει αναγκαστικά όλο το μουσούδι μέσα στο πιάτο και γίνεται … δε σας περιγράφω), μετά 3 σύριγγες νερό για να ξεκολλήσουν τα τελευταία υπολείμματα … ξανά πλύσιμο στο μουσούδι και τέλος … κακάκια ωραιότατα στον κήπο! Πρωί/βράδυ, η τελετή φαγητού διαρκεί πάνω από 30’, αλλά μ’ αυτά και μ’ αυτά διπλασιάσαμε σχεδόν το βάρος μας σε λιγότερο από 20 μέρες!

Τώρα που οι κακές σκέψεις ανήκουν στο παρελθόν, να σας πω και τις λεπτομέρειες…

Δεν κρατήθηκα και πήρα τη γιατρό σήμερα το απόγευμα, μήπως και είχαν βγει νωρίτερα τα αποτελέσματα, μου είπε ότι θα πάρει το εργαστήριο να μάθει, μας πήρε πίσω έχοντας πιέσει για επίσπευση και σε περίπου 1 ώρα μας ξαναπήρε: οι δείκτες του αίματος που περιμέναμε έχουν βελτιωθεί ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ, ερυθρά αιμοσφαίρια, αιμοσφαιρίνη, αιματοκρίτης, και κάτι άλλο που δε θυμάμαι ανέβηκαν σημαντικά 9 ημέρες μετά την δυσοίωνη διάγνωση και τις θεραπείες που ακολουθήσαμε, έφτασαν από το «πάτωμα» σε τιμές που είναι κοντά στις κατώτατες φυσιολογικές. Βέβαια είναι ακόμα πολύ χαμηλά, αλλά η βελτίωση είναι τόσο εντυπωσιακή που πρόκειται για ένα μικρό ΘΑΥΜΑ.

Στη σύντομη κουβέντα που ακολούθησε με τη γιατρό (δεν ήμουν σε θέση εκείνη τη στιγμή να ρωτήσω πάρα πολλά, θα πάμε στο ιατρείο αύριο για λεπτομέρειες σχετικά με τις επόμενες αγωγές), μας είπε ότι πλέον δεν φαίνεται (πρώτα ο Θεός) ότι έχουμε λόγο να φοβόμαστε για τη ζωούλα της, γιατί ο μυελός των οστών της αντέδρασε πολύ καλά στις θεραπείες. Δε θα χρειαστούμε αναβολικές ενέσεις (που θα ήταν η τελευταία μας προσπάθεια να σώσουμε το κοριτσάκι μας) και θα συνεχίσουμε κάποια θεραπεία με χάπια που θα μας υποδείξει αύριο η γιατρός, με σκοπό να είμαστε καλά και με φυσιολογικούς δείκτες σε περίπου 2 μήνες. Στο ενδιάμεσο θα ξανακάνουμε ένα καλό καθάρισμα στα κομμάτια της γλώσσας που συνεχίζουν να σαπίζουν και όταν γίνουμε τελείως καλά θα κάνουμε φουλ εγχείρηση να φτιάξουμε όσο καλύτερα γίνεται και τη γλωσσίτσα – για να πίνουμε κι εμείς νεράκι με τη γλώσσα αντί για σύριγγα!

Συγνώμη για το τεράστιο ποστ αλλά σήμερα ζήσαμε ένα μικρό θαύμα και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα λόγια μου και τη χαρά μας. Δεν μπορώ να εκφράσω αρκετά την ευγνωμοσύνη μας για τις προσευχές σας και την αγάπη σας για το βασανισμένο μας ζωάκι, μαζέψατε για την ψυχούλα της τόση θετική ενέργεια, που δεν μπορεί να πήγαινε τόση αγάπη χαμένη…

Αθηνά - Νίκος